South Island part 2
Blijf op de hoogte en volg Esther
19 Juli 2014 | Nieuw Zeeland, Picton
Hoii!
Het is alweer even geleden, en in die tijd hebben we veel gedaan, dus ik ga proberen te bedenken wat allemaal precies
Ohja de volgende dag gingen we de Roys Peak hike doen, en hike van 11km, de helft berg op en de andere helft berg af.. best zwaar dus, maar wel leuk. Allemaal tussen schapen en koeien door, Milan leek het een leuk idee de schapen te laten schrikken. Zag er wel echt grappig uit:p Goed, hoe verder we naar boven gingen, hoe kouder het natuurlijk werd, en er lag ook sneeuw, nu had ik me natuurlijk goed voorbereid met hikeschoenen, Milan had fijn zijn niet waterdichte, griploze gympen aan. Dat was dus vooral heel grappig voor mij om te zien Bovenaan, en ook halverwege, waren echt super mooie uitzichten! Die foto’s heb ik vast ook op facebook gezet, dus kan je ze daar kijken. Die avond weer op dezelfde camping gestaan, sochtends Belgie – Argentinie kijken, en daarna Nederland!
Daarna reden we door naar Fox Glacier, best een lange weg, maar zeer mooi. Eerst Haast Pass, door de bergen en bossen, tussendoor nog watervallen gezien. We besloten onderweg aan het strand te lunchen. Toch jammer dat het daar vol zit met zandvlooien, en het lunchen dus niet van lange duur was. Terug bij de auto zaten er kleine vogeltjes, leek leuk omdat ze zo dichtbij kwamen, maar ze bleken nogal brutaal en vlogen bijna de auto in voor eten. Toen kwamen we aan bij Fox Glacier, poging 1 was geen succes, een parkeerplaats die nog heel ver van de gletsjer af was en je dan ook nog eens heel ver moest lopen. Poging 2 was een lookout, dus wij lopen heel enthousiast naar het pad, wat letterlijk 2meter lang was, en je dus nog de gletsjer niet zag.. Poging 3 was beter! Eerst een mooi stukje lopen door de vallei-achtig, ook hier dachten we zeer zeker te zijn dat het een set uit Lord of the Rings was.. ook nu weer niet het geval:p En toen kwamen we bij de gletsjer, mooi om te zien, maar ik moet zeggen dat ik me er meer van had voorgesteld.. Het is niet heel uitgestrekt meer, en door al het zand enz wat naar beneden valt is de mooie blauweachtige kleur half verborgen, maargoed, toch mooi Toen door naar Lake Matheson, dat staat bekend om dat het zo mooi weerspiegelt, en dat zou het mooiste zijn bij zonsondergang en –opgang. Dus wij met zonsondergang erheen, en het was inderdaad heel mooi om te zien, de besneewde bergen en bossen weerspiegelde mooi. Maar nou moet ik zeggen dat heel veel meren in NZ weerspiegelen en dat het dus ook weer iets minder speciaal maakte.. Die avond zijn we nog doorgereden naar het dorpje van Franz Josef Glacier zodat we daar de volgende ochtend konden gaan kijken. Dus daar op een camping gestaan.
Zoals gezegd de volgende ochtend vroeg op en naar Franz Josef Glacier, ook mooi om te zien, maar net zoals Fox ook weer iets kleiner dan verwacht. Daarna reden we door naar de Pancakes Rocks en de Blowholes. Onderweg natuurlijk gestopt voor een pizza bij Dominos. Als iemand ooit naar NZ gaat en wil weten waar de Domino’s zijn, vraag het ons, wij hebben ze allemaal gezien:p Dus bij de Pancake Rocks, een stukje gelopen, en ook daar weer mooie uitzichten en heel apart hoe je echt de lagen van die stenen kan zien. Daar zouden ook de blowholes zijn, alleen was het jammer genoeg eb, en dus weinig blowholes te zien... Dus maar weer doorgereden. De hele West Coast is echt heel mooi, overal mooie baaitjes en uitzichten op zee. Daarna een stukje het land in gereden, op weg richting Abel Tasman National Park. We sliepen op een DOC campsite, gelukkig met een soort hokje, dus konden we daar koken met zaklampen, want er is natuurlijk geen licht en het was al donker.
De volgende dag reden we door naar Abel Tasman National Park, in Motueke gevraagd wat het beste plan was en we besloten via de Split Apple Rock naar Maharau te rijden om daar de overnachten. De Split Apple Rock is dus gewoon een steen, die toevallig in twee stukjes gevallen is, zeeeer speciaal, en daar bestaan dus allerlei legendes over:p Maargoed, de weg ernaartoe was wel leuk, heeeeeel bochtig en bergop, wel grappig om te rijden dus en ik had, weer haha, ik heb altijd de leuke wegen, de eer om te rijden. In Maharau aangekomen moesten we natuurlijk uitzoeken of er wel een goed genoege tv was om de volgende ochtend NL – Brazilie te kijken, was er gelukkig, en de eigenaar zei dat er vast veel geinteresseerden zouden zijn. Dat leek ons niet heel waarschijnlijk aangezien de hele camping buiten ons en een Jucy campervan leeg was maargoed, zal wel.
Toen gingen we nog een stuk wandelen door het national park, we liepen een stuk door de bergen langs de kust, dus ook weer mooie uitzichten over veel verschillende baaien. Toen we terug op de camping kwamen bleek waar de interesse voor de wedstrijd vandaan zou komen, er was namelijk een Stray bus ook daar aangekomen. Dus een groep van zo’n 20jongeren zat ook daar in het hostel, was wel gezellig. Savonds hebben we met een paar van hun een spel gespeeld, en de volgende ochtend Brazilië –Duitsland gekeken, toch wel zielig voor die Brazilianen, er was daar ook een braziliaan die halverwege maar is gestopt met kijken.
Die dag gingen we seakayaken, dus daar aangekomen in wetsuit.. Dat wil zeggen, wetsuit aan, koude natte vieze wetschoentjes? aan, een fleecevest aan, mijn jas, een waterdichte regenjas, en een of ander ding wat je dan om het gat van je kano doet aan. Oftewel veeeeeel kleren
Toen naar de zee, er waren eerder al 3 mensen teruggekomen omdat ze niet mochten want de zee was te wild.. Dus vol goede moed-s We kwamen bij de zee en ons werd verteld gewoon hard peddelen, maar zorg dat je de kayak recht houdt anders val je om.. Dus-s Milan zou sturen, en ik peddelen. En verrassend genoeg ging dat goed! Het plan was naar de twee eilandjes te kayakken, bij het laatste eiland zouden namelijk veel zeehonden zijn, dus onderweg kwam heel vrolijk een zeehondje voorbij gezwommen op zijn rug Op het eiland waren er alleen weinig te bekennen, dusja maar weer terug.. Zoals verwacht, hadden we er weinig zin meer in, wat bij mij altijd het geval is na 10 minuten kanoen, vraag me dus ook niet waarom ik er elke keer weer aan begin-s Maargoed... de weg terug was zeer bemoedigend aangezien werd verteld dat we zeker zouden omvallen.. fijn dus-s Proberen de kayak recht te houden, wachten tot de golven er niet waren (hoe dat werkt op zee is me nog steeds een raadsel), en als je op een golf zit als een gek peddelen... En wonderbaarlijk genoeg lukte dat, en zijn we droog aangekomen Wel verkleumd van de kou, maargoed, weer een keer kayakken overleefd:p
Savonds met dezelfde Stray groep 1,5 Lord of the Rings film gekeken, en een van de 3 Nederlanders overgehaald te blijven, de bus de volgende ochtend te missen en NL te kijken. Dus dat gebeurde, we zaten klaar met 5 Nederlanders, Nederlandse vlag, oranje vlaggetjes, natuurlijk in roodwitblauw, en met vlaggetjes op onze wangen. Halverwege haakten er twee af voor de bus, maar Andrea bleef kijken en wij zouden haar bij Motueke afzetten zodat ze vanuit daar ging Hitchhiken.
Goed die dag reden we naar Kaikoura, ter informatie, in Nelson is ook een Domino’s, spreken wij uit ervaring En daarna door naar Kaikoura, dat was best een lange rit.. maargoed.. Daar eenmaal aangekomen een camping gezocht, en toen moest de stoel, waar Andrea op had gezeten, en die normaal ons bed vormt, weer omgedraaid. Nou zou je zeggen dat twee mensen met universitair niveau dat wel moeten kunnen... dat blijkt niet zo te zijn, we hebben zeker 45minuten ermee gekloot, toen gingen we op zoek naar hulp.. De man van de camping had nog nooit in een auto gereden, en wist het dus niet. Dus toen liep ik maar door naar het volgende vakantiepark, en vroeg daar bij de receptie. Die wilde ons wel helpen, zelfs als we daar niet stonden, en ook hij was een kwartier bezig, en kreeg het toen op de een of andere manier voor elkaar de stoel te draaien. Die blijft dus de rest van de reis zo staan!
Volgende dag vroeg op, want dolfijnen zwemmen poging 2! Dus naar de Dolphin Encounter, alleen konden ze ons meteen al vertellen dat de tour van 8.30 niet door kon gaan omdat de zee te wild was en de wind te hard.. We konden we verplaatsen naar 12.30, dus deden we dat maar. Tussendoor naar de sealcolony, en daar waren echt heeeeeeel veel zeehonden, lagen gewoon over de weg en op het pad. En in een meertje zaten een stuk of 10 babies te spelen en zwemmen, steeds op hun rug of met een vin? in de lucht, echt heel schattig Omdat we nog tijd over hadden besloten we een stuk te wandelen, kwamen we bij een heel steile berg omlaag, waar onderaan heel veel zeehonden zaten, en Milan besloot dat hij daar wel omlaag kon.. Dat was een zeer groot succes, kon makkelijk joh! Naja hij is inderdaad omlaag en weer omhoog gekomen:p Toen weer terug naar de Dolphin Encounter, poging 3.. en ook deze mislukt helaas.. Dus reden we maar richting Picton, onderweg nog naar watervallen waar zeker 30 baby zeehonden aan het spelen waren.
In Picton besloten we op een DOC campsite te slapen, volgens de iSite was het maar 10minuten buiten het dorp, dat bleek meer een uur te zijn, maargoed. Een steile helling omlaag, en daar was het te modderig, dus toen weer omhoog, al bleek de auto het daar niet helemaal mee eens te zijn, dus lukte dat ook pas de tweede keer. Wel een ander plekje daar gevonden, alleen regende het, en was er geen overkapping, dus besloten we in de auto te koken. Zeer handig op bed zitten, en het gasstel op de houte plank, met alle deuren open om de gaslucht eruit te houden, werkte best goed. De volgende dag zouden we de ferry naar Wellington hebben en dus tijd om gedag te zeggen tegen het Zuidereiland..
Tot binnenkort weer!
Het is alweer even geleden, en in die tijd hebben we veel gedaan, dus ik ga proberen te bedenken wat allemaal precies
Ohja de volgende dag gingen we de Roys Peak hike doen, en hike van 11km, de helft berg op en de andere helft berg af.. best zwaar dus, maar wel leuk. Allemaal tussen schapen en koeien door, Milan leek het een leuk idee de schapen te laten schrikken. Zag er wel echt grappig uit:p Goed, hoe verder we naar boven gingen, hoe kouder het natuurlijk werd, en er lag ook sneeuw, nu had ik me natuurlijk goed voorbereid met hikeschoenen, Milan had fijn zijn niet waterdichte, griploze gympen aan. Dat was dus vooral heel grappig voor mij om te zien Bovenaan, en ook halverwege, waren echt super mooie uitzichten! Die foto’s heb ik vast ook op facebook gezet, dus kan je ze daar kijken. Die avond weer op dezelfde camping gestaan, sochtends Belgie – Argentinie kijken, en daarna Nederland!
Daarna reden we door naar Fox Glacier, best een lange weg, maar zeer mooi. Eerst Haast Pass, door de bergen en bossen, tussendoor nog watervallen gezien. We besloten onderweg aan het strand te lunchen. Toch jammer dat het daar vol zit met zandvlooien, en het lunchen dus niet van lange duur was. Terug bij de auto zaten er kleine vogeltjes, leek leuk omdat ze zo dichtbij kwamen, maar ze bleken nogal brutaal en vlogen bijna de auto in voor eten. Toen kwamen we aan bij Fox Glacier, poging 1 was geen succes, een parkeerplaats die nog heel ver van de gletsjer af was en je dan ook nog eens heel ver moest lopen. Poging 2 was een lookout, dus wij lopen heel enthousiast naar het pad, wat letterlijk 2meter lang was, en je dus nog de gletsjer niet zag.. Poging 3 was beter! Eerst een mooi stukje lopen door de vallei-achtig, ook hier dachten we zeer zeker te zijn dat het een set uit Lord of the Rings was.. ook nu weer niet het geval:p En toen kwamen we bij de gletsjer, mooi om te zien, maar ik moet zeggen dat ik me er meer van had voorgesteld.. Het is niet heel uitgestrekt meer, en door al het zand enz wat naar beneden valt is de mooie blauweachtige kleur half verborgen, maargoed, toch mooi Toen door naar Lake Matheson, dat staat bekend om dat het zo mooi weerspiegelt, en dat zou het mooiste zijn bij zonsondergang en –opgang. Dus wij met zonsondergang erheen, en het was inderdaad heel mooi om te zien, de besneewde bergen en bossen weerspiegelde mooi. Maar nou moet ik zeggen dat heel veel meren in NZ weerspiegelen en dat het dus ook weer iets minder speciaal maakte.. Die avond zijn we nog doorgereden naar het dorpje van Franz Josef Glacier zodat we daar de volgende ochtend konden gaan kijken. Dus daar op een camping gestaan.
Zoals gezegd de volgende ochtend vroeg op en naar Franz Josef Glacier, ook mooi om te zien, maar net zoals Fox ook weer iets kleiner dan verwacht. Daarna reden we door naar de Pancakes Rocks en de Blowholes. Onderweg natuurlijk gestopt voor een pizza bij Dominos. Als iemand ooit naar NZ gaat en wil weten waar de Domino’s zijn, vraag het ons, wij hebben ze allemaal gezien:p Dus bij de Pancake Rocks, een stukje gelopen, en ook daar weer mooie uitzichten en heel apart hoe je echt de lagen van die stenen kan zien. Daar zouden ook de blowholes zijn, alleen was het jammer genoeg eb, en dus weinig blowholes te zien... Dus maar weer doorgereden. De hele West Coast is echt heel mooi, overal mooie baaitjes en uitzichten op zee. Daarna een stukje het land in gereden, op weg richting Abel Tasman National Park. We sliepen op een DOC campsite, gelukkig met een soort hokje, dus konden we daar koken met zaklampen, want er is natuurlijk geen licht en het was al donker.
De volgende dag reden we door naar Abel Tasman National Park, in Motueke gevraagd wat het beste plan was en we besloten via de Split Apple Rock naar Maharau te rijden om daar de overnachten. De Split Apple Rock is dus gewoon een steen, die toevallig in twee stukjes gevallen is, zeeeer speciaal, en daar bestaan dus allerlei legendes over:p Maargoed, de weg ernaartoe was wel leuk, heeeeeel bochtig en bergop, wel grappig om te rijden dus en ik had, weer haha, ik heb altijd de leuke wegen, de eer om te rijden. In Maharau aangekomen moesten we natuurlijk uitzoeken of er wel een goed genoege tv was om de volgende ochtend NL – Brazilie te kijken, was er gelukkig, en de eigenaar zei dat er vast veel geinteresseerden zouden zijn. Dat leek ons niet heel waarschijnlijk aangezien de hele camping buiten ons en een Jucy campervan leeg was maargoed, zal wel.
Toen gingen we nog een stuk wandelen door het national park, we liepen een stuk door de bergen langs de kust, dus ook weer mooie uitzichten over veel verschillende baaien. Toen we terug op de camping kwamen bleek waar de interesse voor de wedstrijd vandaan zou komen, er was namelijk een Stray bus ook daar aangekomen. Dus een groep van zo’n 20jongeren zat ook daar in het hostel, was wel gezellig. Savonds hebben we met een paar van hun een spel gespeeld, en de volgende ochtend Brazilië –Duitsland gekeken, toch wel zielig voor die Brazilianen, er was daar ook een braziliaan die halverwege maar is gestopt met kijken.
Die dag gingen we seakayaken, dus daar aangekomen in wetsuit.. Dat wil zeggen, wetsuit aan, koude natte vieze wetschoentjes? aan, een fleecevest aan, mijn jas, een waterdichte regenjas, en een of ander ding wat je dan om het gat van je kano doet aan. Oftewel veeeeeel kleren
Toen naar de zee, er waren eerder al 3 mensen teruggekomen omdat ze niet mochten want de zee was te wild.. Dus vol goede moed-s We kwamen bij de zee en ons werd verteld gewoon hard peddelen, maar zorg dat je de kayak recht houdt anders val je om.. Dus-s Milan zou sturen, en ik peddelen. En verrassend genoeg ging dat goed! Het plan was naar de twee eilandjes te kayakken, bij het laatste eiland zouden namelijk veel zeehonden zijn, dus onderweg kwam heel vrolijk een zeehondje voorbij gezwommen op zijn rug Op het eiland waren er alleen weinig te bekennen, dusja maar weer terug.. Zoals verwacht, hadden we er weinig zin meer in, wat bij mij altijd het geval is na 10 minuten kanoen, vraag me dus ook niet waarom ik er elke keer weer aan begin-s Maargoed... de weg terug was zeer bemoedigend aangezien werd verteld dat we zeker zouden omvallen.. fijn dus-s Proberen de kayak recht te houden, wachten tot de golven er niet waren (hoe dat werkt op zee is me nog steeds een raadsel), en als je op een golf zit als een gek peddelen... En wonderbaarlijk genoeg lukte dat, en zijn we droog aangekomen Wel verkleumd van de kou, maargoed, weer een keer kayakken overleefd:p
Savonds met dezelfde Stray groep 1,5 Lord of the Rings film gekeken, en een van de 3 Nederlanders overgehaald te blijven, de bus de volgende ochtend te missen en NL te kijken. Dus dat gebeurde, we zaten klaar met 5 Nederlanders, Nederlandse vlag, oranje vlaggetjes, natuurlijk in roodwitblauw, en met vlaggetjes op onze wangen. Halverwege haakten er twee af voor de bus, maar Andrea bleef kijken en wij zouden haar bij Motueke afzetten zodat ze vanuit daar ging Hitchhiken.
Goed die dag reden we naar Kaikoura, ter informatie, in Nelson is ook een Domino’s, spreken wij uit ervaring En daarna door naar Kaikoura, dat was best een lange rit.. maargoed.. Daar eenmaal aangekomen een camping gezocht, en toen moest de stoel, waar Andrea op had gezeten, en die normaal ons bed vormt, weer omgedraaid. Nou zou je zeggen dat twee mensen met universitair niveau dat wel moeten kunnen... dat blijkt niet zo te zijn, we hebben zeker 45minuten ermee gekloot, toen gingen we op zoek naar hulp.. De man van de camping had nog nooit in een auto gereden, en wist het dus niet. Dus toen liep ik maar door naar het volgende vakantiepark, en vroeg daar bij de receptie. Die wilde ons wel helpen, zelfs als we daar niet stonden, en ook hij was een kwartier bezig, en kreeg het toen op de een of andere manier voor elkaar de stoel te draaien. Die blijft dus de rest van de reis zo staan!
Volgende dag vroeg op, want dolfijnen zwemmen poging 2! Dus naar de Dolphin Encounter, alleen konden ze ons meteen al vertellen dat de tour van 8.30 niet door kon gaan omdat de zee te wild was en de wind te hard.. We konden we verplaatsen naar 12.30, dus deden we dat maar. Tussendoor naar de sealcolony, en daar waren echt heeeeeeel veel zeehonden, lagen gewoon over de weg en op het pad. En in een meertje zaten een stuk of 10 babies te spelen en zwemmen, steeds op hun rug of met een vin? in de lucht, echt heel schattig Omdat we nog tijd over hadden besloten we een stuk te wandelen, kwamen we bij een heel steile berg omlaag, waar onderaan heel veel zeehonden zaten, en Milan besloot dat hij daar wel omlaag kon.. Dat was een zeer groot succes, kon makkelijk joh! Naja hij is inderdaad omlaag en weer omhoog gekomen:p Toen weer terug naar de Dolphin Encounter, poging 3.. en ook deze mislukt helaas.. Dus reden we maar richting Picton, onderweg nog naar watervallen waar zeker 30 baby zeehonden aan het spelen waren.
In Picton besloten we op een DOC campsite te slapen, volgens de iSite was het maar 10minuten buiten het dorp, dat bleek meer een uur te zijn, maargoed. Een steile helling omlaag, en daar was het te modderig, dus toen weer omhoog, al bleek de auto het daar niet helemaal mee eens te zijn, dus lukte dat ook pas de tweede keer. Wel een ander plekje daar gevonden, alleen regende het, en was er geen overkapping, dus besloten we in de auto te koken. Zeer handig op bed zitten, en het gasstel op de houte plank, met alle deuren open om de gaslucht eruit te houden, werkte best goed. De volgende dag zouden we de ferry naar Wellington hebben en dus tijd om gedag te zeggen tegen het Zuidereiland..
Tot binnenkort weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
